تندیس
شاپور یکم، شاهنشاه بزرگ ایران از دودمان ساسانی، یکی از شگفت‌انگیزترین آثار هنری دوران باستان ایران است که در
غار شاپور در نزدیکی شهر تاریخی
بیشاپور و استان فارس قرار دارد. این تندیس عظیم از سنگ طبیعی کوه تراشیده شده و با ارتفاعی حدود ۷ متر، نمادی از شکوه و قدرت ایران در دوره‌ی ساسانیان به شمار می‌آید. تاج بلند و تزئین‌شده تندیس نشان‌دهنده مقام شاهنشاهی شاپور است و موهای مجعد و لباس فاخر او بازتابی از هنر دقیق سنگ‌تراشی آن دوران است. گرچه بخش‌هایی از تندیس، به‌ویژه دست‌ها و صورت، در گذر زمان آسیب دیده‌اند، اما همچنان روح قدرت و عظمت این پادشاه ساسانی را به نمایش می‌گذارد.
شاپور یکم (۲۴۰–۲۷۰ میلادی)، یکی از بزرگ‌ترین شاهان ساسانی، به دلیل پیروزی‌های تاریخی‌اش علیه امپراتوری روم، از جمله شکست دادن امپراتور والرین و اسارت او، در تاریخ ایران و جهان شناخته شده است. او نه‌تنها فرمانروایی قدرتمند بود، بلکه از حامیان علم، هنر و معماری نیز به شمار می‌رفت و شهر تاریخی بیشاپور را با تلفیق هنر ایرانی و رومی بنیان نهاد. تندیس او در غار شاپور نه‌تنها یادبودی از دوران باشکوه حکومت او است، بلکه نمایانگر مهارت هنرمندان ایرانی در خلق آثار بزرگ و بی‌نظیر در دل طبیعت نیز محسوب می‌شود.